به گزارش خبرگزاری مهر، نشریه ایتالیایی «ایلفاروسولموندو» در گزارشی تحلیلی با انتشار اسنادی مهم، از تلاش آمریکا و اروپا برای دخالت در انتخابات روسیه و ایجاد یک دوقطبی جدید پرده برداشته است.

بنابر این گزارش، مطابق آنچه در اسناد رونمایی شده مشخص است، مجموعه ای از اتاق فکرها و موسسات افکارسنجی محرمانه آمریکایی که وظیفه پشتیبانی فکری و تصمیم سازی برای تیم دونالد ترامپ به ویژه در حوزه سیاست خارجی را دارند، برنامه مفصلی را با هدف دخالت در فرآیند انتخابات اخیر ریاست جمهوری روسیه طراحی و از طریق بازوهای اطلاعاتی ـ عملیاتی خود به مرحله اجرا گذاشته اند.

این طراحی پیچیده بیشتر به دلیل احساس خطری است که هیئت حاکمه آمریکا از قدرت گرفتن روسیه با محوریت ولادیمیر پوتین پیدا کرده و لذا در تلاش است تا نفوذ اطلاعاتی خود را در این زمینه گسترش دهد.

در این گزارش آمده است: تنشها میان ایالات متحده آمریکا و روسیه به نقطه اوج خود رسیده است. این تنشها خود را در مناطق مختلف جهان از جمله سوریه، دریای مدیترانه، حوزه بالتیک و شبه جزیره کریمه نشان داده است. هر اندازه زمان می گذرد، میدان منازعه ایالات متحده و روسیه وسیع تر می شود. در چنین شرایطی کشورهای اروپایی نیز به صورت مستقیم وارد چنین منازعه پیچیده ای شده اند.

آنها (کشورهای اروپایی عضو ناتو) از یک سو بدون حمایت ایالات متحده آمریکا و بدون حضور در ناتو، قدرت تشکیل ارتشی مستقل و واحد برای مقابله با آنچه تهدیدات روسیه می پندارند را ندارند. از سوی دیگر، تعهدات آنها در قبال ایالات متحده آمریکا و ناتو، منجر به کاهش شدید قدرت مانور آنها در حل و فصل مسالمت آمیز منازعات موجود میان ایالات متحده آمریکا و روسیه شده است.

آنچه مسلم است اینکه کشورهای اروپایی به عنوان بازیگرانی موثر در نظام بین الملل، تحقق امنیت خود را در گروی پرهیز از شکل گیری مناقشه ای پایدار (خصوصا در بعد نظامی) میان ایالات متحده آمریکا و روسیه می دانند. کشورهای اروپایی به خوبی می دانند که در صورت بروز هرگونه منازعه ای میان واشنگتن و مسکو، اروپا به عنوان زمین بازی مشترک این دو، اصلی ترین ضربه را خواهد خورد.

 با این حال سوال اصلی اینجاست که آیا کشورهای اروپایی قدرت میانجیگری میان کاخ سفید و کاخ کرملین را خواهند داشت؟ آیا آنها قادر خواهند بود در صورت بروز تنشهای مزمن میان روسیه و ایالات متحده آمریکا در مقابل این تنشها ایستادگی کنند؟ پاسخ این سوال قطعا منفی است!

واقعیت امر این است که عضویت بسیاری از کشورهای عضو اتحادیه اروپا در ناتو و همچنین موقعیت خاص ژئو استراتژیک و حتی ژئو اکونومیک اتحادیه اروپا سبب شده است تا این کشورها به جزئی از منازعه ایالات متحده آمریکا و روسیه تبدیل شوند. این در حالی است که مطابق شناخته شده ترین قواعد میانجیگری در نظام بین الملل، هر اندازه استقلال یک بازیگر کمتر باشد، قدرت میانجیگیری آن نیز در بحرانهای بین المللی کاهش خواهد یافت.

 هم اکنون اروپا نه تنها نمی تواند حکم بازیگری میانجی را بین ایالات متحده آمریکا و روسیه ایفا کند، که به صورت مستقیم در این منازعه متضرر خواهد شد. اتحادیه اروپا هم اکنون در حوزه های مختلف جغرافیایی و استراتژیک و بر اساس تعهداتی که اعضای آن به ناتو دارند، در مواجهه با روسیه به سر می برند. تعدد حوزه های تقابل آمریکا و روسیه در آینده نیز پای ناتو را به چنین منازعاتی باز خواهد کرد.

بدون شک در آینده ای نزدیک، شاهد شکل گیری منازعات فکری و سیاسی جدی تری در خصوص سنجش نسبت اروپا با آمریکا و ناتو خواهیم بود. این منازعات فکری با تشدید منازعات ایالات متحده آمریکا و روسیه شکل جدی تری به خود خواهد گرفت. از سال ۲۰۱۴ میلادی و متعاقب وقوع بحران در اوکراین و تشدید تنشها میان روسیه و ناتو در سوریه، اروپا به صورت مستقیم وارد درگیری ایالات متحده آمریکا و روسیه شده است. در سال ۲۰۱۷ میلادی این روند شدت گرفت.

 در مانور نظامی ناتو در تابستان سال ۲۰۱۷ میلادی در لهستان و لیتوانی، اعضای ناتو به نمایش مقابله نظامی فرضی با روسیه پرداختند. در مقابل، روسیه نیز با برگزاری رزمایش نظامی در منطقه کالینگراد، واکنش شدیدی نسبت به اقدام ناتو نشان داد. بدون شک در سال ۲۰۱۸ میلادی نیز بر شدت تنشها میان روسیه و آمریکا افزوده خواهد شد.

با این حال سوال اصلی اینجاست که سرنوشت اروپا در این تقابل تمام عیار چه خواهد بود؟ به عبارت بهتر، دغدغه مشترک ایالات متحده آمریکا و اتحادیه اروپا این است که چگونه و با استناد به کدام اهرمهای بازدارنده می توان مانع از قدرت گرفتن روسیه در تقابل با ناتو شد؟ در اینجاست که «تغییر ذائقه سیاسی روسها» به هدف مشترک آمریکا و اروپا تبدیل می شود.

بنابر آنچه گفته شد، ایالات متحده آمریکا و اتحادیه اروپا تلاش مشترک و مضاعفی را در راستای تغییر بافت سیاسی روسیه انجام می دهند. واشنگتن و اعضای اروپایی ناتو به خوبی می دانند که یکی از راههای اساسی تجدید نظر روسها در حوزه سیاست خارجی و عقب نشینی کاخ کرملین در برابر تهدیدات ناتو، دفرمه کردن ساختار داخلی روسیه از طریق شکل گیری برخی منازعات سیاسی پدیدار و اختلافات مزمن است.

نکته بعدی اینکه؛ ایالات متحده آمریکا و اتحادیه اروپا، انتخابات را حساس ترین آوردگاه سیاسی در روسیه می دانند که با ورود به عرصه آن، می توان ضمن تقویت جریانهای غرب گرا و طرفدار ناتو در داخل روسیه، زمینه تضعیف قدرت ولادیمیر پوتین رئیس جمهور این کشور را فراهم کرد به عبارت بهتر، آمریکا و اروپا نسبت به انتخابات ریاست جمهوری سال 2018 میلادی در روسیه به عنوان فرصتی برای تزریق برخی مولفه های بازدارنده در حوزه سیاست داخلی و خارجی مسکو می نگرند.

 واشنگتن و اروپا از یک سو می دانستند که مطابق نظرسنجی های صورت گرفته در خصوص انتخابات روسیه، ولادیمیر پوتین این بار نیز به عنوان رئیس جمهور این کشور انتخاب خواهد شد. با این حال اعضای ناتو در تلاش بودند از طریق دخالت در انتخابات روسیه و ایجاد فضای سلبی نسبت به مسکو، شکافهای داخلی میان احزاب روسی و مردم این کشور را (با هدف تضعیف قدرت روسیه) تقویت نمایند.

در یک جمع بندی کلی می توان گفت که فرمول به کار گرفته شده از سوی ایالات متحده آمریکا و اتحادیه اروپا در قبال انتخابات ریاست جمهوری سال 2018 روسیه، تزریق مولفه های بحران ساز داخلی با هدف بهره برداری بلند مدت از تضعیف قدرت داخلی و بین المللی روسیه است. در این برهه زمانی، غرب توجه چندانی به نتیجه انتخابات ریاست جمهوری روسیه ندارد، بلکه در صدد مهار قدرت روسیه از طریق ایجاد فضای آشفته سیاسی در داخل این کشور است. دخالتی که در آینده ای نزدیک شاهد افشای ابعاد تازه ای از آن از سوی مقامات روسی خواهیم بود.

به گزارش خبرگزاری مهر، کارلوس‌ کی‌روش پس از بازگشت تیم ملی ایران از اردوی تونس و اتریش  در پاسخ به این سوال که آیا بعد از دو بازی برابر تونس و الجزایر نسبت به آمادگی برخی بازیکنان دغدغه پیدا کرده‌اید، گفت: دغدغه ندارم اما واقعیت این است به نتایجی رسیدم که باید روی این نتایج کار کنیم و بتوانیم به اهداف‌مان نزدیک شویم.

وی افزود: مهمترین مساله‌ای که باید درباره آن گفتمان انجام دهیم و گفت‌وگوهای جدی انجام بدهیم این است که چطور می‌خواهیم بازیکنان داخلی‌مان را برای جام جهانی آماده کنیم. مطمئنا وظایف باشگاهی وجود دارد، وظایفی که بازیکنان نسبت به باشگاه‌هایشان دارند، وظایف مربیگری وجود دارد ولی فراموش نکنیم فراتر و بالاتر از تمام این وظایف، وظایف همه ما نسبت به تیم ملی جمهوری اسلامی ایران است. 

سرمربی تیم ملی ادامه داد: اگر از من می‌پرسید که آیا من یک قدم جادویی دارم که بخواهم همه چیز را به یکباره درست کنم، خیر اینطور نیست. ولی این بدان معنا نیست که ما نباید کارمان را انجام دهیم. ما باید یک راهکار پیدا کنیم. هیچ فرمول جادویی نمی‌توانیم داشته باشیم. باید یک راهکار کارآمد، تعامل‌گونه و راهکاری که بتواند اهداف تیم ملی را مرتفع کند، پیدا کنیم. باید بتوانیم یک راهکار خلق کنیم و مجددا بسازیم. هر چه هست باید یک راه حل پیدا کنیم.

کارلوس کی روش در پاسخ به این سوال که چقدر امیدوار هستید، گفت: وظیفه من این است که جامه فوتبال ایران را در مسیری قرار دهیم تا بتوانیم شرایط را تغییر بدهیم و راهکارهایی مناسبی را پیدا کنیم. اگر از من می‌پرسید که من تفکر مثبتی نسبت به این مطلب دارم، خیر چون کارمان بسیار دشوار است. تنها مطلبی که از آن مطمئن هستم این است که شرایط فعلی راه حل نیست و هر شرایطی که بتوانیم به وجود بیاوریم از شرایط فعلی‌مان بهتر خواهد بود. 

وی در پایان گفت: الان زمانی است که به مشاهداتمان ادامه بدهیم. تک تک بازیکنان‌مان را حمایت می‌کنیم و دعا می‌کنیم که بازیکنان ملی‌پوشان‌مان به مصدومیت‌ دیگری دچار نشوند چون الان زمان این نیست که بخواهیم شاهد مصدومیت دیگری باشیم. ما امیدوار هستیم که پنج بازی دیگری در راه آماده‌سازی انجام دهیم. ترکیه، یونان، ازبکستان، سوریه و لیتوانی این پنج بازی است. فقط باید شرایط اردویی‌مان را در ترکیه نهایی کنیم و در نهایت از جام جهانی ۲۰۱۸ لذت ببریم.